Αυτοί είναι οι Τούρκοι και τα εγκλήματα κατά των Ελλήνων από τον 19ο αιώνα!

Όσο και αν κάποιοι επιθυμούν να μας παρουσιάσουν την ομορφιά ενός τέρατος, παραγνωρίζοντας πως αναφέρονται σε «κράτος εγκληματία»,αυτοί είναι οι Τούρκοι!
Ο ρόλος της Τουρκίας στην διεθνή σκηνή σήμερα δείχνει να αναβαθμίζεται όσο ποτέ άλλοτε. Αυτό αν και συμβαίνει καθαρά λόγω συγκυριών της διεθνούς γεωπολιτικής σκηνής και κυρίως λόγω των ενεργειακών δρόμων που σχεδιάσθηκαν να περάσουν μέσα από την Τουρκία, δεν είναι σε θέση να αναιρέσει ή να διαγράψει την πραγματική Τουρκία, η οποία δεν διστάσει σε καμία περίπτωση να μετατραπεί σε δυνάστη της ευρύτερης περιοχής των Βαλκανίων (ή και του Καυκάσου) εάν κάποιοι αποφασίσουν να της δώσουν ισχύ (όπως έπραξε ο αμερικανός πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα, σε ένα αποκορύφωμα απερισκεψίας…)
Η δράση της Τουρκίας, η μηδενιστική ανθρωπιστική αντίληψη που διακατέχει το «είναι» των τούρκων και η αντίληψη της κτήσης μέσω της αρπαγής και της χρήσης οποιουδήποτε μέσου απαιτηθεί, είναι στοιχεία καταγεγραμμένα ιστορικά και αποδεικνύουν πως ίσως η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να αναθεωρήσει πολλά για την Τουρκία και την πραγματική της εικόνα.
Ο άτυπος «κατάλογος» εγκλημάτων, που κατατίθεται στη συνέχεια, δυστυχώς δεν μπορεί να καταγράψει όλα τα εγκλήματα της «ανθρωπιστικής» και «πολιτισμένης» Τουρκίας κατά των Ελλήνων, όπως επίσης και άλλων λαών.
Απρίλιος του 1821 – Εκτέλεση του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου, και εξαπόλυση πλήθους εξαγριωμένων Τούρκων κατά Ελλήνων κατοίκων της Τουρκίας, ως αντίποινα για την εξέγερση των Ελλήνων στην Πελοπόννησο.
1822 – Νεά αντίποινα από τον Σουλτάνο για να τρομοκρατήσει τους χριστιανούς στο νησί της Χίου. Δολοφονούνται 50.000 Έλληνες.
1850 – 12.000 Αρμένιοι και Νεστοριανοί σφαγιάζονται από Κούρδους υπό την ηγεσία του Μπεντέρ Χαν Μπέγκ, οι οποίοι είναι οπλισμένοι με καραμπίνες, ειδικά κατασκευασμένες για την τουρκική κυβέρνηση και οι οποίοι χρηματοδοτούνται και υποστηρίζονται επίσης από την τουρκική κυβέρνηση.
7 Απριλίου του 1860 – Ο Σουλτάνος διατάζει την σφαγή των Μαρωνιτών χωρικών στον Λίβανο.

Εφημερίδα Εθνική Ηχώ μηνός ΜΑΡΤΙΟΥ 2018 !

http://www.eaas.gr/…/Up4/ETHNIKH%20HXW%20Martios%202018L.pdf

ΚΑΑΥ 2018

Δικαιούμενοι Παραθερισμού στα ΚΑΑΥ Λεπτοκαρυάς για το 2018 

Το παράρτημα ΕΑΑΣ Ν. Πιερίας ενημερώνει τα μέλη του που αιτήθηκαν τον παραθερισμό στα ΚΑΑΥ Λεπτοκαρυάς το έτος 2018 για το αποτέλεσμα της μοριοδότησης σύμφωνα με τα ΦΕΚ 1139/2011 & 2158/2013.
Μπορείτε να κατεβάσετε την κατάσταση μοριοδότησης κάνοντας κλικ ΕΔΩ.

Επίσης δημοσιεύεται η κατάσταση με τους  Κανονικούς και Εφεδρικούς Αξκούς ε.α. μέλη του Παραρτήματός μας που δικαιούνται να παραθερίσουν στα ΚΑΑΥ Λεπτοκαρυάς καθώς και η σειρά - ημερομηνίες παραθερισμού τους . Την κατάσταση μπορείτε να κατεβάσετε κάνοντας κλικ ΕΔΩ 

Στα μέλη μας που θα παραθερίσουν, είτε στα ΚΑΑΥ Λεπτοκαρυάς, είτε οπουδήποτε αλλού, το ΤΣ του Παραρτήματος εύχεται Καλές Διακοπές.

Gender και έμφυλες ταυτότητες. Η προβληματική της θεωρίας περί διαχωρισμού βιολογικού και κοινωνικού φύλου.

Η λέξη φύλο προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα φύω (παθητική και μέση φωνή φύομαι) που σημαίνει γεννώ και σημαίνει το καθένα από τα δυο γένη στα οποία διαιρούνται τα έμβια όντα ανάλογα με τα αναπαραγωγικά τους όργανα. Όλοι γνωρίζουμε ότι μία είναι η έννοια του φύλου το οποίο ορίζεται από την επιστήμη της Βιολογίας και διαιρείται σε αρσενικό και θηλυκό. Αυτό το φύλο με το οποίο γεννήθηκε κάποιος άνθρωπος ορίζεται από τα χρωματοσώματα τα οποία φέρει(ΧΨ για τον άνδρα και ΧΧ για τη γυναίκα) στο DNA, αλλά και εξωτερικά από τα ανατομικά χαρακτηριστικά, τα γεννητικά όργανα δηλαδή αλλά και τα άλλα ιδιαίτερα στοιχεία τα οποία φέρει. Μας διδάσκει πάλι η Βιολογία, αλλά και η κοινή εμπειρία μάς το επιβάλλει, ότι από τότε που δημιουργήθηκε ο άνθρωπος, η αναπαραγωγή και η διαιώνιση του ανθρωπίνου είδους επιτυγχάνεται μόνο με τη ένωση των δύο αντιθέτων φύλων η οποία ένωση έχει ως αποτέλεσμα τη γέννηση ενός νέου ανθρώπου. Με αυτό τον τρόπο μόνο εξελίσσεται στο χρόνο η ανθρώπινη κοινωνία και δεν αφανίζεται.Όμως τα τελευταία χρόνια, και ειδικότερα το 1955, ένας νεοζηλανδός γιατρός στο Πανεπιστήμιο Τζων Χόπκινς, ειδικευμένος στον ερμαφροδιτισμό, ο John Money εισήγαγε το όρο κοινωνικό φύλο, ο οποίος όρος αποδόθηκε στην αγγλική γλώσσα με τον όρο Gender. Ο John Money είναι αυτός που όρισε τον όρο Gender ως τη σεξουαλική συμπεριφορά που αποκτά κάποιος ανεξάρτητα από τη σωματική πραγματικότητα και τα γεννητικά όργανα που φέρει. Αυτή η νέα έννοια διαχωρίστηκε από την έννοια βιολογικό φύλο η οποία αποδίδεται στην αγγλική γλώσσα με τη λέξη Sex. Ως βιολογικό φύλο (Sex) ορίστηκε το φύλο με το οποίο γεννήθηκε κάποιο άτομο και τα ανατομικά χαρακτηριστικά του, ενώ το κοινωνικό φύλο (Gender) ορίστηκε ως το σύνολο των χαρακτηριστικών που παραπέμπουν στην αρρενωπότητα και τη θηλυκότητα και διαχωρίζουν τη μία κατάσταση από την άλλη. Ως κοινωνικό φύλο (Gender) ορίστηκαν όλες οι κοινωνικές συμπεριφορές και τα κοινωνικά χαρακτηριστικά (στάση σώματος, τρόπος ομιλίας, τρόπος σκέψης, περπατήματος, χρήση γλώσσας, ντύσιμο, κομμώσεις) που θεωρούνται αποκλειστικά ή κυρίαρχα για το κάθε φύλο. Κοινωνικό φύλο ορίστηκε ως η κοινωνική και πολιτισμική διάκριση των ατόμων σε άνδρες και γυναίκες. Το βιολογικό φύλο (sex) ενός ατόμου είναι γενετικά καθορισμένο, ενώ το κοινωνικό φύλο (Gender) θεωρήθηκε ως πολιτισμικά και κοινωνικά κατασκευασμένο.

Ποιος όμως ήταν ο λόγος που εισήχθη ο όρος κοινωνικό φύλο από τον John Money και τους ομοϊδεάτες του; Ποιος ήταν ο λόγος που έγινε αυτή η διάκριση μεταξύ βιολογικού και κοινωνικού φύλου και υποστηρίχθηκε η άποψη ότι δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε τους παραπάνω όρους, βιολογικό και κοινωνικό φύλο δηλαδή, ως συνώνυμους; Έχουμε τη γνώμη ότι η διάκριση δεν είναι απροϋπόθετη, όπως πρέπει να ισχύει στην επιστημονική έρευνα αλλά έγινε για να υποστηριχθεί η άποψη ότι ένας άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να γεννιέται έχοντας ένα συγκεκριμένο φύλο και τα ανατομικά χαρακτηριστικά που το συνοδεύουν αλλά όμως στην κοινωνική του ζωή να συμπεριφέρεται να πράττει ως σαν να ανήκει στο αντίθετο φύλο ή να έχει μία ανδρόγυνη συμπεριφορά. Οι θιασώτες αυτής της θεωρίας θεωρούν ότι το φύλο με το οποίο γεννήθηκε ένα παιδί δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ετικέτα που δόθηκε από τους μαιευτήρες γιατρούς στο παιδί κατά τη γέννηση του εξαιτίας των εξωτερικών γεννητικών οργάνων. Κατά συνέπεια, καθώς θα μεγαλώνει το παιδί μπορεί να επιλέξει το κοινωνικό φύλο που του αρμόζει, είτε σύμφωνα με το βιολογικό φύλο του είτε αντίθετα προς αυτό. Κατά συνέπεια, ένας άνθρωπος είναι δυνατόν να γεννιέται βιολογικά άντρας όμως στην κοινωνία να παρουσιάζεται ως γυναίκα και το αντίστροφο.Οι θιασώτες των παραπάνω θεωριών υποστηρίζουν ότι όλες οι κοινωνίες αποδίδουν έμφυλους ρόλους στα μέλη τους με βάση τα ανατομικά γεννητικά γνωρίσματα με τα οποία γεννήθηκαν. Έμφυλοι ρόλοι είναι τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά που καθορίζουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων ανάλογα με το φύλο στο οποίο ανήκουν. Αποτελούν έμφυλα στερεότυπα και κατά συνέπεια πρέπει να αποδομηθούν διότι δεν συνάδουν πολλές φορές με την έμφυλη ταυτότητα του κάθε μέλους της κοινωνίας. Ταυτότητα φύλου ή έμφυλη ταυτότητα (αγγλ. Gender Identity) είναι η αυτοαντίληψη ενός ανθρώπου για το φύλο του δηλαδή αν είναι άνδρας ή γυναίκα, η αντίληψη δηλαδή ότι ανήκει στο ανδρικό ή γυναικείο φύλο, η αντίληψη που διαμορφώνει ένα άτομο σχετικά με τον γυναικείο ή ανδρικό κοινωνικό ρόλο (Gender role) που επιλέγει να ασκεί και ο οποίος μπορεί να είναι διαφορετικός από το βιολογικό του φύλο. Ταυτότητα φύλου θεωρήθηκε ο εσωτερικός και προσωπικός τρόπος με τον οποίον το ίδιο το πρόσωπο βιώνει το φύλο του, ανεξάρτητα από το φύλο που καταχωρίστηκε κατά τη γέννησή του με βάση τα βιολογικά του χαρακτηριστικά Υποστηρίζουν ότι η έμφυλη ταυτότητα, η αυτοαντίληψη, δηλαδή, που σχηματίζει ένα άτομο σχετικά με τον γυναικείο ή ανδρικό κοινωνικό ρόλο, είναι κοινωνικό και πολιτισμικό κατασκεύασμα, που διαμορφώνει συγκεκριμένους και στερεοτυπικούς τρόπους συμπεριφοράς, σε συμφωνία ή διαφορά προς το βιολογικό φύλο. Υποστήριξαν ότι δεν υφίσταται συνοχή μεταξύ βιολογικού φύλου, κοινωνικού φύλου και σεξουαλικότητας. Η οποιαδήποτε συνοχή που παρατηρείται δεν αποτελεί φυσικό δεδομένο αλλά οφείλεται σε μία επαναλαμβανόμενη στιλιστική επιτέλεση συγκεκριμένων πράξεων. Υποστηρίζουν ότι είναι δυνατόν ένας άντρας να έχει αντρικό βιολογικό φύλο και να είναι ετεροφυλόφιλος, ωστόσο στοιχεία της κοινωνικής συμπεριφοράς ή της έκφρασής τους να ανήκουν περισσότερο στο γυναικείο κοινωνικό φύλο και το αντίστροφο.
Αρχιμ. Θεόφιλος Λεμοντζής, Δρ. Θεολογίας.

15 Απριλίου 1941: Η μάχη του Πλαταμώνα

15 Απριλίου 1941: Η μάχη του Πλαταμώνα
Πηγή: http://lefteria.blogspot.gr/

Σαν χθές, στις 15 Απριλίου 1941 οι Γερμανοναζί εισβολείς βομβάρδισαν το κάστρο του Πλαταμώνα.
Η επίθεση ήταν στα πλαίσια σημαντικής πολεμικής επιχείρησης επειδή στο κάστρο είχε οχυρωθεί το 21ο τάγμα της συμμαχικής νεοζηλανδικής ταξιαρχίας.

Στόχος των Νεοζηλανδών αμυνομένων ήταν να παρεμποδίσει και να καθυστερήσει την προσπέλαση των εισβολέων -Γερμανοναζί- προς τη νότια Ελλάδα. Nα δώσουν το χρόνο στα συμμαχικά στρατεύματα -υπό το στρατηγό Wilson- να οπισθοχωρήσουν συντεταγμένα και ν’ αναπτύξουν νέα γραμμή άμυνας στα στενά των Θερμοπυλών.
Πλην του ατομικού οπλισμού τους οι Νεοζηλανδοί διέθεταν μόλις τέσσερα κανόνια.
Οι Γερμανοί απ’ την πλευρά τους διέθεταν: πεζικό, τη 2η μεραρχία πάνσερ, το 2ο τάγμα μοτοσικλετιστών και τμήμα της 6ης τους ορεινής μεραρχίας.
Η υπεράσπιση του κάστρου άντεξε την επίθεση. Οι Γερμανοί αντιμετώπισαν ανυπέρβλητες δυσκολίες για να προωθηθούν. Ήρθαν αντιμέτωποι με τα πυρά των Νεοζηλανδών, έπεσαν σε ναρκοπέδιο ενώ η μορφολογία του εδάφους στον Όλυμπο κι οι άσχημες καιρικές συνθήκες της ημέρας, καθήλωσαν προσωρινά τις μηχανοκίνητες δυνάμεις τους.

Εικόνα Αριστερά:
Γερμανοί στρατιώτες παρακολουθούν από απόσταση ασφαλείας τη μάχη του Πλαταμώνα. Πίσω τους δεσπόζουν οι χιονισμένες κορυφές του Ολύμπου.

Την άλλη μέρα όμως οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν δύο διμοιρίες πάνσερ και Στρατεύματα της 6ης ορεινής μεραρχίας των Γερμανών, δυνάμεις που παρέκαμψαν το κάστρο από υψηλότερο σημείο του βουνού και το περικύκλωσαν. Ξεπέρασαν έτσι -πέραν του αναμενόμενου- τις δυσκολίες κι εν μέρει αιφνιδίασαν τους αμυνόμενους, που περίμεναν επίθεση μόνο απ’ το πεζικό των Γερμανών.
Νεοζηλανδοί ήταν πια πολιορκημένοι! Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες το νεοζηλανδικό τάγμα αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει προς τα Τέμπη, σπάζοντας τον κλοιό των Γερμανών, με μεγάλες όμως απώλειες.
Η αντίσταση τους συνεχίστηκε σθεναρά στα Τέμπη στις 17 και 18 του Απρίλη 1941
Το 21ο τάγμα των Νεοζηλανδών έδειξε απαράμιλλο ηρωισμό στις μάχες που διεξήχθησαν στο κάστρο του Παλαταμώνα και στα Τέμπη αλλά σχεδόν εξοντώθηκε. Παρά τις θυσίες του δεν κατόρθωσε να σταματήσει την πολεμική μηχανή των Γερμανών, που στις 19 του Απρίλη 1941 κατέλαβε τη Λάρισα.
Σε ιστορικά βιβλία το γεγονός της 15-16ης Απριλίου περιγράφεται ως η μάχη του Πλαταμώνα, όπου εκθειάζεται η αντίσταση που προέβαλλαν οι Νεοζηλανδοί.
Η γενναιότητα και οι ηρωικές θυσίες των Νεοζηλανδών στρατιωτών στη μάχη είναι ελάχιστα γνωστές στην Ελλάδα. Κατάφεραν με δυσανάλογες δυνάμεις, να καθυστερήσουν έστω και μερικές μέρες την προσπέλαση των στρατευμάτων της ναζιστικής Γερμανίας προς τη νότια Ελλάδα.
Η ιστορία της Ελλάδας δεν ήταν πάντα κι αποκλειστικά ταυτόσημη με την ιστορία των Ελλήνων.
Με την Νέα Ζηλανδία μας ενώνει πια η μνήμη αυτών των στρατιωτών του 21ου τάγματος που πολέμησαν -κι αυτοί- ενάντια στον κατακτητή, στη μάχη του Πλαταμώνα.
Θ’ άξιζε να τιμούμε τη μνήμη τους!

Ανδρέας Μπούκας

ΥΓ1: Η πρώτη φορά που άκουσα για τη μάχη του Πλαταμώνα ήταν από ένα υπερήλικα του Ν. Παντελεήμονα, πριν επτά περίπου χρόνια. Είχε ζήσει και δει -από μακριά βέβαια- τη μάχη. Περιέγραφε μάλιστα βομβαρδισμό του κάστρου κι από τη θάλασσα, πράγμα που δεν επιβεβαιώνουν ιστορικές αναφορές.
ΥΓ2: Οι φωτογραφίες προέρχονται από γερμανική προπαγανδιστική έκδοση του 1941.

Γιώργος Μπαλταδώρος . Α Θ Α Ν Α Τ Ο Σ " Έλληνες χάσαμε έναν αετό"

Επίλαρχος ε.α Αντώνιος Λαγογιάννης
Πρόεδρος ΤΣ/Ε.Α.Α.Σ. Πιερίας.

Παραθερισμός τέκνων στους Θερινούς Παιδικούς Σταθμούς

Ενημέρωση Μελών  ΕΑΑΣ Παραρτήματος Πιερίας.

Σας γνωρίζουμε οτι κατά το τρέχον έτος θα λειτουργήσουν Θερινοί Παιδικοί Σταθμοί ως Παιδικές Κατασκηνώσεις στις Κεχριές Κορινθίας και στο ΚΑΑΥ Νέας Φώκαιας.
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να κατεβάσουν την διαταγή από ΕΔΩ .
Περίοδοι παραθερισμού, δικαιούμενοι συμμετοχής, δικαιολογητικά και αίτηση όπως Δγη.

Το Άγιο Πάσχα!

Οι γυναίκες οι οποίες παραβρέθηκαν το απόγευμα της Παρασκευής, στον ενταφιασμό του Κυρίου, δηλαδή η Μαρία η Μαγδαληνή και οι υπόλοιπες, όταν επέστρεψαν από το Γολγοθά στην πόλη, ετοίμασαν αρώματα και μύρα για να αλείψουν το σώμα του Ιησού· και την επομένη μέρα απείχαν από κάθε δραστηριότητα λόγω της αργίας του Σαββάτου.
Κατά το βαθύ όρθρο, όμως, της Κυριακής, η οποία ονομάζεται από τους Ευαγγελιστές «πρώτη Σαββάτου» και «μια Σαββάτων», δηλαδή πρώτη μέρα της εβδομάδος, μετά από τριάντα έξι σχεδόν ώρες από τη νέκρωση του ζωοδότη Λυτρωτή, έρχονται με νεκρώσιμα αρώματα στον τάφο. Και ενώ σκέπτονταν τη δυσκολία της αποκυλίσεως του λίθου από την είσοδο του τάφου γίνεται σεισμός φοβερός· και Άγγελος με αστραπηφόρα όψη και χιονόφωτη στολή, αφού αποκύλισε το λίθο και κάθισε πάνω σ’ αυτόν, έκανε τους φύλακες να τρομάξουν και τους έτρεψε σε φυγή. Οι γυναίκες, στο μεταξύ, αφού μπήκαν στον τάφο και δε βρήκαν το σώμα του Ιησού, βλέπουν δυο Αγγέλους λευκοφορεμένους, με αντρική μορφή, οι οποίοι αφού τους φανέρωσαν την ανάσταση του Σωτήρα, τις στέλνουν για να αναγγείλουν στους μαθητές την χαρούμενη είδηση. Σε μικρό χρονικό διάστημα φθάνουν στον τάφο ο Πέτρος με τον Ιωάννη, αφού έμαθαν τι έγινε από τη Μαρία τη Μαγδαληνή, όπως ήδη ειπώθηκε, αλλά μπαίνοντας μέσα βρίσκουν μόνο τα σάβανα. Γι’ αυτό ανέρχονται όλοι στη πόλη με χαρά, κήρυκες της ανάστασης του Χριστού, τον οποίον και είδαν πραγματικά ζωντανό πέντε φορές κατά τη σημερινή γιορτή.Αυτή την χαρμόσυνο Ανάσταση γιορτάζοντας σήμερα ασπαζόμαστε μεταξύ μας τον εν Χριστώ ασπασμό, δείχνοντας με τον τρόπο αυτό τη διακοπή της πρώτης έχθρας ανάμεσα σ’ εμάς και το Θεό και τη διαλλαγή του Θεού προς εμάς για άλλη μια φορά, διαλλαγή που έγινε φανερή με το πάθος του Σωτήρος. Και η εορτή ονομάζεται Πάσχα, έχοντας έτσι το ίδιο όνομα με το Πάσχα των Εβραίων, το οποίο, στη γλώσσα τους σημαίνει διάβαση• διότι ο παθών και αναστάς Ιησούς μας διεβίβασε από την κατάρα του Αδάμ και τη δουλεία του διαβόλου στην ελευθερία και μακαριότητα. Και αυτή η μέρα της εβδομάδος, κατά την οποία έγινε η Ανάσταση του Χριστού, η οποία είναι η πρώτη από τις υπόλοιπες μέρες, επειδή, αφιερώθηκε στην τιμή του Κυρίου ονομάστηκε από το όνομα Του Κυριακή, και σ’ αυτή μετατέθηκε από τους Αποστόλους η αργία και η ανάπαυση της εορτής του Σαββάτου του παλαιού νόμου.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’
Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος.

Επίλαρχος ε.α Αντώνιος Λαγογιάννης
Πρόεδρος ΤΣ/Ε.Α.Α.Σ. Πιερίας.

Το Μέγα Σάββατο «Τούτο γαρ εστι το ευλογημένον Σάββατον, αύτη εστίν η της καταπαύσεως ημέρα, εν η κατέπαυσεν από πάντων των έργων αυτού, ο μονογενής Υιός του Θεού, τη σαρκί σαββατίσας»..

Το Μ. Σάββατο τιμάμε τη θεόσωμο Ταφή του Κυρίου μας και την εις Άδου Κάθοδόν Του. Τω αγίω και μεγάλω Σαββάτω, την θεόσωμον ταφήν και την εις άδου κάθοδον του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού εορτάζομεν, δι’ ων της φθοράς το ημέτερον γένος ανακληθέν προς αιωνίαν ζωήν μεταβέβηκε”. Με αυτά τα λόγια ο ιερός Συναξαριστής χαρακτηρίζει το περιεχόμενο του Μεγάλου Σαββάτου.
Το Θείο Δράμα έλαβε τέλος. Ο εκουσίως παθών, χάριν της σωτηρίας του πολύπαθου ανθρωπίνου γένους, Κύριος Ιησούς Χριστός, δοκίμασε, ως άνθρωπος, και το πικρό ποτήρι του θανάτου, ως το αποκορύφωμα του πάθους Του. Περί την ενάτη ώρα της Παρασκευής εξέπνευσε πάνω στον επώδυνο σταυρό, πολύ γρηγορότερα από όσο περίμεναν οι δήμιοί Του. (Μάρκ.15:44). Το ασθενικό και ασκητικό Σαρκίο Του δεν άντεξε για πολύ τους αφάνταστα αφόρητους πόνους της σταυρώσεως. Επειδή η επόμενη ημέρα ήταν Πάσχα για τους Ιουδαίους έπρεπε να κατέβουν τα σώματα από τους σταυρούς και να θαφτούν πριν τη δύση του ηλίου. Για να επιταχύνουν το θάνατο τον καταδίκων έσπαζαν τα κόκαλά τους με σιδερένιους λοστούς. Για τον Κύριο δεν χρειάστηκε να αρθώσουν τα μέλη “ως είδον αυτόν ήδη τεθνηκότα”(Ιωάν.19:33). Μόνο που “εις των στρατιωτών λόγχη αυτού την πλευράν ένυξε, και ευθέως εξήλθεν αίμα και ύδωρ” (Ιωάν.19:34). Κατόπιν οι επιφανείς Ιουδαίοι πολίτες και κρυφοί μαθητές του Χριστού “δια τον φόβον των Ιουδαίων” (Ιωάν.!9:38), Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας και ο βουλευτής Νικόδημος, θέλησαν να αποδώσουν τις πρέπουσες επικήδειες τιμές στον αγαπημένο τους δάσκαλο. Ο Ιωσήφ “εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα του Ιησού… γνούς από του κεντυρίωνος εδωρήσατο το σώμα τω Ιωσήφ. Και αγοράσας σινδόνα και καθελών αυτόν ανείλησε τη σινδόνι και κατέθηκεν αυτόν εν μνημείω, ό ήν λελατομημένον εκ πέτρας και προσεκύλισε λίθον επί την θύραν του μνημείου” (Μάρκ.15:43-46).Μετά την εκπνοή Του επί του σταυρού η ψυχή του Κυρίου, ακολουθώντας τον απαράβατο νόμο του θανάτου, κατέβηκε στον άδη, τον προαιώνιο σκοτεινό τόπο – δεσμωτήριο των ανθρωπίνων ψυχών. Ο απόστολος Πέτρος μας διαβεβαίωσε πως “Χριστός άπαξ περί αμαρτιών έπαθε, δίκαιος υπέρ αδίκων , ίνα ημάς προσάγη τω Θεώ, θανατωθείς μεν σαρκί, ζωοποιηθείς δε πνεύματι’ εν ω και τοις εν φυλακή πνεύμασι πορευθείς εκήρυξεν” (1 Πέτρ.3:18-19). Επίσης ο απόστολος Παύλος έγραψε ότι ο Χριστός “κατέβη πρώτον εις τα κατώτερα μέρη της γης” (Εφεσ.4:9), υπονοώντας ασφαλώς την εις άδου κάθοδο Του.Σύμφωνα με σαφή προφητικά χωρία της Αγίας Γραφής η κάθοδος του Χριστού στον άδη υπήρξε επεισοδιακή. Η παρουσία του Θεού στον τόπο του πικρού δεσμωτηρίου των ψυχών έφερε αναστάτωση. Οι αιώνιες πύλες του παμφάγου άδη γκρεμίστηκαν και οι φύλακες πυλωροί έφριξαν μπροστά στο μεγαλείο και το φως της θεότητας. Ο Χριστός συνέχισε και εκεί το απολυτρωτικό Του έργο. Κήρυξε το ευαγγέλιο της σωτηρίας στα απ’ αιώνος δέσμια πνεύματα και όσα από αυτά πίστεψαν ελευθερώθηκαν και ανέβηκαν μαζί με τον Κύριο από τον άδη.
Το πνεύμα του Κυρίου ήταν αδύνατο να μείνει στον εκεί, στον τόπο της βασάνου. Γι’ αυτό και ανέστη. Επίσης οι πιστοί του Χριστού που συναποτελούν το μυστικό Του σώμα δεν μπορούν πια να μείνουν και αυτοί δέσμιοι του άδη.Η εις άδου κάθοδο του Κυρίου σήμανε την κατάλυση του κράτους και της εξουσίας του άρχοντος του σκότους στους πιστούς του Χριστού. Αυτή η νίκη είναι το μεγαλύτερο γεγονός στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους, διότι νικήθηκε ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου ο θάνατος. Από τότε άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για την ανθρωπότητα, εγκαινιάστηκε μια νέα εποχή γι’ αυτή.
Επίλαρχος ε.α Αντώνιος Λαγογιάννης
Πρόεδρος ΤΣ/Ε.Α.Α.Σ. Πιερίας.

Την Αγία και Μεγάλη Παρασκευή οι χριστιανοί όλου του κόσμου, ζουν την κορύφωση του Θείου Δράματος.

«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας» ψάλλουν οι ιερείς… Τα φώτα στις εκκλησιές χαμηλώνουν και κάτω από το αμυδρό φως των κεριών ξεκινά η αναπαράσταση της Σταύρωσης του Κυρίου… Το Θείο Πάθος κορυφώνεται. Αυτός που στήριξε τη γη πάνω στο νερό χλευάζεται: “στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, ο των Αγγέλων Βασιλεύς ψευδή πορφύρα περιβάλλεται, ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις ράπισμα κατεδέξατο – ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ. Λόγχη εκεντήθη ο Υιός της Παρθένου”.
Η Μεγάλη Παρασκευή, είναι η ημέρα των Παθών του Ιησού. Συγκεκριμένα γιορτάζουμε:α) την Ταφή Του Κυρίου και β) την Κάθοδο Του στον Άδη, όπου κήρυξε σε όλους τους νεκρούς. Είναι αφιερωμένη από την Εκκλησία μας στις τελευταίες ώρες πριν την Σταύρωση.Ο Χριστός, μετά την σύλληψη του στο Όρος των Ελαιών, δικάστηκε και καταδικάστηκε από τους Αρχιερείς.Η δίκη ήταν βέβαια τυπική αφού η ετυμηγορία είχε αποφασιστεί πριν καν συλληφθεί. Οι Αρχιερείς ήθελαν τον θάνατο Του.Επειδή όμως δεν είχαν την νόμιμη εξουσία, έπρεπε η καταδικαστική απόφαση να απαγγελθεί από τον Ρωμαίο διοικητή.Τα χρόνια εκείνα διοικητής στην Ιερουσαλήμ ήταν ο Πιλάτος.Σε αυτόν σύρθηκε ο Ιησούς, ενώ το πλήθος, μετά από παρότρυνση των Αρχιερέων, φωνάζοντας, ζητούσε την Σταύρωση Του.Υπήρχε το έθιμο, την ημέρα του Εβραϊκού Πάσχα, οι Ρωμαίοι να απελευθερώνουν έναν κατάδικο Εβραίο. Ο Πιλάτος θέλοντας να μην έχει την ευθύνη της σταύρωσης του Χριστού, ζήτησε από το πλήθος να διαλέξει ανάμεσα στον Θεάνθρωπο και στον Βαραβά, ένα στασιαστή και φονιά, ποιος θα ήταν αυτός που θα απελευθερωνόταν.Το πλήθος,δια βοής, επέλεξε να αφεθεί ελεύθερος ο Βαραβάς. Αμέσως μετά, και με την εντολή πλέον του Πιλάτου, ο Χριστός οδηγείται στην εσωτερική αυλή του Πραιτωρίου (του διοικητηρίου δηλαδή των Ρωμαίων). Εκεί οι στρατιώτες του φορούν μια πορφύρα και ένα αγκάθινοστεφάνι. Χλευαστικά αποκαλώντας τον «Βασιλιά των Ιουδαίων», τον χτυπούν και τον φτύνουν. Η ώρα της Σταύρωσης έχει πλησιάσει.Φορτωμένος ο Ιησούς με τον Σταυρό στον οποίο θα σταυρωθεί, οδηγείται προς τον λόφο του Γολγοθά. Στο δρόμο δεν αντέχει το βάρος του Σταυρού και πέφτει. Οι Ρωμαίοι επιβάλουν στον Σίμωνα τον Κυρηναίο, που διερχόταν από εκείνο το σημείο, να μεταφέρει αυτός τον Σταυρό του Μαρτυρίου.Τελικά στις 9 η ώρα το πρωί, ο Ιησούς σταυρώνεται. Το μαρτύριο του Χριστού κράτησε έξι ώρες. Στις 3 η ώρα το απόγευμα παρέδωσε το πνεύμα Του, αφού προηγουμένως είχε συγχωρήσει όσους ευθύνονταν για τον θάνατο Του.

Επειδή όμως το Σάββατο απαγορεύονταν οι κηδείες, ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, κρυφός μαθητής του Χριστού, ζήτησε από τον Πιλάτο να πάρει το σώμα Του και να το ενταφιάσει. Η άδεια αυτή του δόθηκε και έτσι τυλίγοντας το σώμα του Χριστού σε ένα σεντόνι, τον ενταφίασε σε ένα μνήμα λαξευμένο σε βράχο. Το άνοιγμα του μνήματος, κλείστηκε με μια μεγάλη πέτρα.
Η τελετή της Αποκαθήλωσης, γίνεται στις εκκλησίες μας, το μεσημέρι της μεγάλης Παρασκευής. Ενώ το βράδυ της ίδιας ημέρας τελείται η περιφορά του Επιταφίου. Οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούν πένθιμα όλη την διάρκεια της ημέρας.Η νηστεία της ημέρας είναι αυστηρότατη και απαγορεύει ακόμα και το λάδι. Πολλοί πιστοί συνηθίζουν να πίνουν την Μεγάλη Παρασκευή λίγο ξύδι, εις ανάμνηση αυτού που έδωσαν στον Ιησού, όταν ζήτησε νερό τις τελευταίες στιγμές της επίγειας ζωής Του. Το έθιμο απαγορεύει κάθε εργασία την ημέρα αυτή. Σε πολλές περιοχές φτιάχνουν ένα ομοίωμα του Ιούδα, και μετά την περιφορά του Επιταφίου το παραδίδουν στην φωτιά. Τα λουλούδια του επιταφίου, μοιράζονται στους πιστούς, οι οποίοι τα φυλούν μαζί με τις εικόνες στα σπίτια τους.Η Μεγάλη Παρασκευή είναι μια ξεχωριστή ημέρα για τους ορθοδόξους πιστούς. Γνωρίζουμε ότι το σεπτό θείο πάθος λειτούργησε λυτρωτικά για μας. Λυπούμαστε για τα αμαρτήματά μας, για την κατάπτωσή μας και προπαντός για την θεοκτονία. Παράλληλα όμως χαιρόμαστε που η Μεγάλη Θυσία του Χριστού έγινε αιτία και μέσον απολύτρωσης του ανθρωπίνου γένους.. Η ανάσταση που επακολούθησε το θάνατο του Σωτήρος, έγινε η απαρχή και της δικής μας ανάστασης.Τέλος, την ημέρα αυτή συνηθίζεται οι πιστοί να επισκέπτονται τους τάφους των νεκρών συγγενών και φίλων.

Επίλαρχος ε.α Αντώνιος Λαγογιάννης
Πρόεδρος ΤΣ/Ε.Α.Α.Σ. Πιερίας.

Η Αγία και Μεγάλη Πέμπτη.

Τη Μεγάλη Πέμπτη εορτάζουμε τα σωτήρια γεγονότα που συνέβηκαν κατά τη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου, τον ιερό Νιπτήρα, την παράδοση της Θείας Ευχαριστίας, την Αρχιερατική Προσευχή του Κυρίου και την Προδοσία του Ιούδα.
«Τη Αγία και Μεγάλη Πέμπτη οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι θείοι πατέρες αλληλοδιαδόχως εκ τε των θείων αποστόλων και των ιερών Ευαγγελίων παραδεδώκασιν ημίν τέσσερα τινα εορτάζειν, τον ιερόν Νιπτήρα, τον Μυστικόν Δείπνον (δηλαδή την παράδοσιν των καθ’ ημάς φρικτών μυστηρίων), την υπερφυά προσευχήν και την προδοσίαν αυτήν». Αυτό είναι το συναξάρι της Μ. Πέμπτης. Από σήμερα μπαίνουμε στην τελική ευθεία για το Θείο Πάθος. Την Μεγάλη Πέμπτη οι θείοι πατέρες καθόρισαν να εορτάζουμε τα μεγάλα γεγονότα που συνέβηκαν την ημέρα που ο Χριστός μας συνελήφθηκε από τους ανόμους εχθρούς Του. Σύμφωνα με τα ιερά Ευαγγέλια την Πέμπτη ημέρα εκείνης της εβδομάδος ο Κύριος, ως Θεός, γνωρίζοντας τα μέλλοντα να συμβούν θέλησε να δειπνήσει για τελευταία φορά με τους αγαπημένους Του μαθητές. Γι’ αυτό οργάνωσε τραπέζι σε κάποιο υπερώο της Ιερουσαλήμ. Ο δείπνος αυτός έγινε την Πέμπτη το βράδυ, ονομάζεται δε Μυστικός Δείπνος επειδή κατά τη διάρκειά του έλαβαν χώρα σπουδαιότατα γεγονότα που έχουν σχέση με τη σωτηρία μας, ακατανόητα στο ανθρώπινο μυαλό.

Η σημασία της Μεγάλης Εβδομάδας.

Μέσα στή Μεγάλη Ἑβδομάδα τῶν Ἁγίων Παθῶν πρωτεύουσα θέση ἔχει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Τά Πάθη τοῦ Χριστοῦ, ὅλα ὅσα δηλαδή ἔπαθε γιά μᾶς καί τά περιγράφει μέ λεπτομέρειες ἡ Ἐκκλησία, τούς ἐμπτυσμούς, τά ραπίσματα, τούς κολαφισμούς, τόν ἀκάνθινο στέφανο, τό ὄξος καί ὅλα τά ἄλλα δέν τά λέει γιά νά λυπηθοῦμε τόν Χριστό.Τά περιγράφει γιά νά βοηθήσει ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους νά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό. Γιά νά μᾶς δείξει πόσο μᾶς ἀγάπησε ὁ Χριστός καί νά συγκινήσει τήν καρδία μας νά τόν ἀγαπήσουμε, καί ἀγαπώντας Τον νά σωθοῦμε, νά ζήσουμε αἰώνια μαζί Του.Ἀκόμη γιά νά καταλάβουμε πώς ὅλα αὐτά ἔγιναν εἰς ἄφεσιν τῶν δικῶν μας ἁμαρτιῶν. Πόσο δυνατό εἶναι αὐτό τό πράγμα, πού λέμε στήν Ἐκκλησία κάθε φορά πού τελοῦμε τή Θεία Εὐχαριστία: «πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες τοῦτο ἐστι τό αἷμα μου τό τῆς Καινῆς Διαθήκης τό ὑπέρ ὑμῶν καί πολλῶν ἐκχυνόμενων εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν». Δηλαδή αἰσθάνεται ὁ ἄνθρωπος ὅπως εἶναι στήν πραγματικότητα, λερωμένος ὁλόκληρος ἀπό τήν ἁμαρτία καί μπαίνει σ’ἕνα πέλαγος τό ὁποῖο εἶναι τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ πού τό ἔδωσε γιά μᾶς «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν». Κοινωνώντας αὐτό τό σῶμα καί αἷμα τοῦ Κυρίου καθαρίζει ἡ ὕπαρξή μας ἀπό τήν ἁμαρτία καί σωζόμαστε, δηλαδή ξαναβρίσκουμε τόν ἑαυτό μας καί ἀπαλλασσόμαστε ἀπό τόν θάνατο.

Επίλαρχος ε.α Αντώνιος Λαγογιάννης

Πρόεδρος ΤΣ/Ε.Α.Α.Σ. Πιερίας.

Η Αγία και Μεγάλη Τετάρτη.

Κατά την Μεγάλη Τετάρτη επιτελούμε ανάμνηση του γεγονότος της αλείψεως του Κυρίου με μύρο από μια πόρνη γυναίκα.
Επίσης φέρεται στη μνήμη μας, η σύγκλιση του Συνεδρίου των Ιουδαίων, του ανωτάτου δηλαδή Δικαστηρίου τους, προς λήψη καταδικαστικής αποφάσεως του Κυρίου, καθώς και τα σχέδια του Ιούδα για προδοσία του Διδασκάλου του.
Δύο μέρες πριν το Πάσχα, καθώς ο Κύριος ανέβαινε προς τα Ιεροσόλυμα, κι ενώ βρισκόταν στο σπίτι στου λεπρού Σίμωνα, τον πλησίασε μια πόρνη γυναίκα κι άλειψε το κεφάλι Του με πολύτιμο μύρο. Η τιμή του ήταν γύρω στα τριακόσια δηνάρια, πολύτιμο άρωμα και γι’ αυτό οι μαθητές την επέκριναν και περισσότερο απ’ όλους ο Ιούδας. Γνώριζαν οι μαθητές καλά πόσο μεγάλο ζήλο έδειχνε πάντοτε ο Χριστός για την ελεημοσύνη προς τους φτωχούς. Ο Χριστός όμως την υπερασπίσθηκε, για να μην αποτραπεί απ’ το καλό της σκοπό. Ανέφερε μάλιστα και τον ενταφιασμό Του, προσπαθώντας να αποτρέψει τον Ιούδα από τη προδοσία, αλλά μάταια. Τότε απέδωσε στη γυναίκα την μεγάλη τιμή να διακηρύσσεται το ενάρετο έργο της σε ολόκληρο την οικουμένη.
Ο Ιερός Χρυσόστομος υποστηρίζει ότι δύο ήταν οι γυναίκες που άλειψαν με μύρο τον Κύριο. Οι τρεις πρώτοι Ευαγγελιστές αναφέρουν μια και την ίδια γυναίκα, που πήρε την ονομασία πόρνη. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης όμως κάνει λόγο για άλλη γυναίκα, αξιοθαύμαστη και σεμνή, τη Μαρία την αδελφή του Λαζάρου, που άλειψε τα άχραντα πόδια Του σκουπίζοντας τα με τις τρίχες των μαλλιών της.

Επίσης την Μεγάλη Τετάρτη τελείται  το μυστήριο του ευχελαίου.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι το νοσοκομείο, όπου ο πιστός μπορεί να θεραπευτεί από τις ψυχοσωματικές ασθένειες. Η ασθένεια είναι μια φοβερή κατάσταση στον άνθρωπο, που οφείλεται στην αμαρτία που ήλθε στον κόσμο, μετά την πτώση του Αδάμ και της Εύας. Δεν έπλασε δηλαδή ο Θεός τον άνθρωπο για ν’ αρρωσταίνει, αλλά να ζει με υγεία ψυχής και σώματος. Ωστόσο όλοι, ως “απόγονοι του Αδάμ”, περνούμε ασθένειες μικρές ή μεγάλες, σύντομες ή μακροχρόνιες, ιάσιμες ή ανίατες, γιατί η ανθρώπινη φύση μας αρρώστησε.Η Εκκλησία  ως μάνα ενδιαφέρεται για τα παιδιά της ό,τι και να είναι. Με διάφορα μέσα προσπαθεί να τα θεραπεύσει, για να έχουν χαρά και να δοξολογούν τον Κύριό τους. Ένας από τους τρόπους θεραπείας πουμας προσφέρει, είναι το μυστήριο του ευχελαίου.Το μυστήριο αυτό αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη, από τον Αδελφόθεο Ιάκωβο που λέει:“Είναι κάποιος από σας άρρωστος; Να  προσκαλέσει τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας να προσευχηθούν γι’ αυτόν και να τον αλείψουν με λάδι, επικαλούμενοι το όνομα του Κυρίου. Και η προσευχή που γίνεται με πίστη θα  σώσει τον άρρωστο. Ο  Κύριος θα τον κάνει καλά. Κι αν έχει κάνει αμαρτίες θα του τις συγχωρήσει”. (Ιακ.5,14-15)Το μυστήριο του ευχελαίου τελείται από τους ιερείς για τους αρρώστους που πάσχουν από ένα μακροχρόνιο πρόβλημα και ζητούν τη θεραπεία από το Θεό. Τελείται στο σπίτι ή στο ναό, οποιαδήποτε μέρα του χρόνου και πάντα τη Μεγάλη Τετάρτη για καλύτερη προετοιμασία για τη Μεγάλη Πέμπτη που είναι μια σημαντική μέρα, γιατί τότε παραδόθηκε στον κόσμο η Θεία Ευχαριστία από το Χριστό στο Μυστικό Δείπνο.Ο άνθρωπος είναι ύπαρξη ψυχοσωματική, γι’ αυτό η ασθένεια της ψυχής επηρεάζει το σώμα και η ασθένεια του σώματος επηρεάζει την ψυχή, αν και υπάρχουν περιπτώσεις που το σώμα υποφέρει, ως θνητό και φθαρτό, αλλά η ψυχή είναι υγιής. Γι’ αυτό η Εκκλησία με το μυστήριο του ευχελαίου, όπως και με όλα τα μυστήρια, θεραπεύει ολόκληρο τον άνθρωπο, την ψυχή και το σώμα του. Η αμαρτία, ως ασθένεια, αναφέρεται και στην ψυχή και στο σώμα.Στο μυστήριο του ευχελαίου χρειάζεται να προσερχόμαστε με διάθεση μετάνοιας, ώστε να ενεργήσει η χάρις του Θεού που θεραπεύει. Να συναισθανθούμε ότι η λανθασμένη ζωή μας, δηλαδή ο τρόπος που ζούμε, που διαφέρει απ’ αυτόν που μας καλεί ο Κύριος να ζήσουμε, είναι η αιτία των ψυχικών και σωματικών ασθενειών μας. Η διάθεση ν’ αλλάξουμε αυτό το λανθασμένο αμαρτωλό τρόπο και να ζήσουμε σύμφωνα με τις εντολές του Θεού είναι η αρχή της θεραπείας μας. Τα μυστήρια, όπως και το μυστήριο του ευχελαίου, ενεργούν την αγιαστική και θεραπευτική τους χάρη αν συμβάλουμε κι εμείς. Χωρίς την κατάθεση της δικής μας θέλησης, που εκφράζεται με πράξη, η χάρις μένει ανενέργητη.Η συγχώρεση των αμαρτιών, που παρέχεται στο μυστήριο του ευχελαίου, δεν αναφέρεται στα αμαρτήματα που γνωρίζουμε και δεν εξομολογούμαστε, αλλά σ’ όσα μικρά ξεχάσαμε ή αγνοούμε. Γιατί κανένα μυστήριο της Εκκλησίας δεν αναιρεί το άλλο, αλλά το ένα συμπληρώνει το άλλο μέσα στο μεγάλο μυστήριο της Εκκλησίας που είναι το σώμα του ζώντος Κυρίου Ιησού Χριστού.

Η αγάπη του μεγάλου Θεού μας, που εκφράστηκε κυρίως με τη θυσία του Υιού Του “υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας”, φανερώνεται και με το μυστήριο του αγίου ευχελαίου. Μας δίδει τη δυνατότητα της θεραπείας των ψυχικών και σωματικών ασθενειών μας, καλώντας μας να ζήσουμε ως τέκνα νέας ζωής, σταυροαναστάσιμης.

Επίλαρχος ε.α Αντώνιος Λαγογιάννης

Πρόεδρος ΤΣ/Ε.Α.Α.Σ. Πιερίας.